با یک دنیا امید، همه‌ی صحبت‌ها درباره‌ی حریف احتمالی ایران در فینال آسیا بود که امروز مقابل تلویزیون، مات و مبهوت، شاهد «حذف قاطعانه‌ی» تیم ملی کشورمان بدست اردن بودیم.
آغاز بازی با همان نفرات همیشگی. قبل از شروع مشخص بود بازیکنان تیم ملی کار آسانی نخواهند داشت. بازی پایاپای و پیشی گرفتن اردن. کوارتر دوم و حفظ فاصله توسط اردنی‌ها. نیمه دوم و هجومی شدن دفاع ایران باعث توپ‌ربایی‌های خوب و کسب امتیاز از سرعت شد و کوارتر سوم ایران پیش افتاد. خوشحال از بازگشت به روند خوب تیمی، فارغ از آرامش قبل از طوفان. کوارتر چهار و …
*نکات مثبت و آموزنده ی بازی:
۱- تایم‌اوت بموقع سعید ارمغانی در دقیقه ۷ کوارتر اول. برای اولین بار شاهد بودیم که ابتدا بر دفاع تاکید شد.
۲- در یکی دو دقیقه پایانی کوارتر اول به حامد حدادی و بعداز آن به ارسلان استراحت داده شد تا با تجدید قوای بهتر آغازگر ده دقیقه دوم باشند.
۳- مربی اردن نیز در دقایق پایانی به بازیکنان کلیدی خود استراحت داد.
۴- شوت‌های میدرنج جمشیدی و ریباندهای حامد و ارسلان از نکات مثبت نیمه اول بودند.
۵- با شروع نیمه دوم، مربی تیم اردن بخوبی اثرگذاری جمشیدی را کاهش داد در زیر حلقه فشار بر حامد بیشتر شد.
۶- در مقابل دفاع سریع و پرفشار ایران در کوارتر سوم باعث شد با توپ‌ربایی‌های خوب و انتقال‌های سریع، این ده دقیقه را با پیروزی تمام کنیم.
۷- بکارگیری تنوع در حمله و امتیازگیری بازیکنان مختلف از دیگر نکات مثبت ده دقیقه سوم بود.
*موارد قابل تامل:
۱- ما بعنوان سرگروه صعود کرده بودیم، با انرژی و روحیه بالا، با استراحت بیشتر نسبت به اردنی که قبل از بازی با ما یک مسابقه پرفشار و پراسترس پشت سر گذاشته بود تا بتواند به دیدار یک چهارم نهایی برسد. اما از شروع بازی، این اردن بود که با دفاع جنگنده و بازی سرعتی ما را غافلگیر کرد و تیم ایران چنان سنگین بازی کرد که گویا ما یک بازی بیشتر انجام داده‌ایم. به هیچ عنوان نشاط و شادابی در تیم دیده نشد که می‌تواند ناشی از تمرینات سنگین باشد، و یا بدنسازی نامناسب، و یا عدم نظارت کافی بر استراحت و تغذیه بازیکنان، و یا…
۲- در پایان کوارتر دوم، بنا به صلاحدید سرمربی تیم ملی به حامد حدادی استراحت داده شد که جای سوال دارد. استراحت ثانیه ها و دقایق پایانی کوارتر اول و سوم برای بیگ‌من بی بدیل تیم ملی، بدلیل زمان کم استراحت بین دو کوارتر، منطقی‌ست. ولی استراحت در لحظات مهم پایانی کوارتر دوم که بعد از آن زمان بین دو نیمه برای ریکاوری بازیکنان فراهم است جای سوال دارد. همین تعویض و بیرون بردن ستاره ایران باعث شد ترس زیر حلقه برای اردنی‌ها کم شود و تاکر موفق شود با نفوذ، امتیاز آخر نیمه را کسب نماید.
۳- دفاع های ضعیف فردی براحتی باعث نفوذ بازیکنان پیرامونی تیم ملی اردن شد و حامد و ارسلان مجبور به کمک میشدند تا پاس‌های کوتاه زیر حلقه، راه را برای کسب امتیاز سنترهای اردن باز کند. چرخش‌های ضعیف دفاعی از نکات منفی بازی امروز بشمار میرود.
۴- خوبی چه بدی داشت که تکرار نکردی؟ زمانیکه در کوارتر سوم یک دفاع پرفشار و هجومی باعث از دست رفتن تمرکز تیم حریف در امتیاز گیری، انتقال توپ و نهایتا ترن‌اوور می‌شود، چرا در کوارتر چهار حداقل سعی نکردیم همان روند را ادامه دهیم. سجاد مشایخی که در کوارتر سه با دوندگی، توپ ربایی، تخریب بازی هجومی حریف و سرعت دادن به بازی حمله‌ی تیم خودمان نقش مثبتی ایفا کرد چرا در کوارتر چهارم کمتر به بازی گرفته شد؟
۵- کاهش فشار دفاعی ایران در کوارتر چهارم، مخصوصا روی توپ، در حدی بود که اردن پس از پیش افتادن نتیجه، براحتی در زمین حمله توپ را به چرخش در می‌آورد و بدون هیچگونه مزاحمتی از زمان بازی نهایت بهره را برد. چرخش راحت توپ توسط اردن باعث بیشتر نشستن تیم ایران و تحمل فشار دفاعی می‌شد و حاصل آن را در حمله های بی‌تمرکز تیم ملی کشورمان شاهد بودیم.
۶- تعویض های سردرگم و اصرار عجیب بر آنها تنها باعث آینده‌سوزی نسل بعد خواهد شد. نوید رضایی‌فر جوان در کوارتر چهارم با از دست دادن چند حمله و انجام یک فول بر روی اقدام گل، یکی از تعویض‌های بد سعید ارمغانی بود. حضور متین آقاجان‌پور در ثانیه‌های پایانی نه تنها نتوانست گره‌ای باز کند، بلکه علامت سوال بزرگی برای حضور وی در این لحظه ایجاد کرد. آیا متین و نوید بازیکنان چنین شرایطی بودند؟ آیا تجربه بازی در چنین لحظاتی و یک چنین سطحی از بسکتبال را داشتند؟
۷- تایم اوت پایانی سعید ارمغانی و ثبت چندین علامت سوال و تعجب بزرگ. در اینجا وظیفه دیگر اعضای کادر فنی ایجاب می‌کند به سرمربی خاطرنشان کنند عقب هستیم. یک ست‌آفنس مفصل با چرخش توپ زیاد، شاید اگر مربی اردن، بعنوان تیمی که پیش است درخواست تایم میکرد، نمی‌توانست اینگونه توپ را به چرخش درآورد. اما نکته دیگر این تایم‌اوت، بازنگشتن حامد حدادی به زمین بود. در بالاترین سطوح بسکتبال دنیا هم یک درصد احتمال عدم موفقیت پرتاب راه دور در نظر میگیرند و ریباند حمله را تقویت می‌کنند. با یک نقشه حمله‌ی کوتاه و حضور حامد حدادی برای استفاده از شانس مجدد و نشستن بازیکن پست سرعتی روی صندلی تعویض، میتوانست عملکرد بهتری ثبت کند.
حال بسکتبال خوب نیست. جوانان کشورمان حتی با سر تراشیده شده هم نتیجه نگرفتند. بزرگسالان اینگونه زمین‌گیر شد. بانوان سه نفره اعزام نشد. تیم ملی جوانان بانوان کشورمان که میتوانست در دسته دو آسیا کاری کند، کم آورد. در انتخابی جام جهانی مسیر دشوار را انتخاب کردیم و با این نمایش، کور سوی امیدها نیز رنگ باخته… امیدواریم فارغ از هرگونه خط‌کشی و گروه‌بندی، از تمام پتانسیل جامعه بسکتبال استفاده شود و طرحی نو دراندازند تا دیرتر نشده…
