24 ثانیه حرف حساببسکتبالتحلیل بسکتبال

اما و اگر های مرحله دوم مقدماتی سوپرلیگ بسکتبال کشور

سجاد فرخی: پس پایان دور گروهی لیگ برتر بسکتبال کشور که با حضور دوازده تیم و طی ۲۲ هفته به اتمام رسید، باشگاه‌ها خود را برای دور دوم مقدماتی آماده می‌کنند.

امسال و با شکل گرفتن سازمان لیگ در فدراسیون بسکتبال، شاهد شکل جدیدی از رقابت در بالاترین سطح بسکتبال کشور خواهیم بود، بدین ترتیب که چهار تیم اول جدول در یک گروه، چهار تیم دوم نیز در گروه دوم و چهار تیم سوم در گروه سوم قرار خواهند گرفت و تیم‌ها در این گروه‌ها بایستی بصورت رفت و برگشت با هم رقابت کنند تا رتبه‌بندی گروه جدید آنها مشخص شود. سپس مرحله پلی‌آف بین دو گروه اول و دوم بصورت سه برد از پنج مسابقه شکل خواهد گرفت و چهره چهار تیم برتر در مرحله نیمه نهایی مشخص خواهد شد.
اما این گروه‌بندی و شکل نو ادامه‌ی مسابقات نقاط قوت و ضعف و منتقدانی دارد که بعضاً شاید برخی از این انتقادات مورد قبول و یا رد شوند.
در ابتدا بایستی به این نکته اشاره کرد که بی شک تعدد مسابقات و بالا رفتن تعداد بازی‌های با کیفیت، نقش بسزایی در پیشرفت بازیکنان و نهایتا بسکتبال خواهد داشت و بابت برگزاری دور دوم مقدماتی که موجب عملی شدن این مهم خواهد شد باید سازمان لیگ و متعاقبا فدراسیون بسکتبال را ستود.
این دور از مسابقات، علاوه بر بالا بردن تعداد مسابقات و داغ کردن تنور بسکتبال، باعث رقابتی‌تر شدن لیگ نیز خواهد شد و فرصت جبران به تیم‌های میانه‌ی جدول می‌دهد. اما به نظر برخی منتقدین حالا که بسکتبال کشورمان دو نماینده‌ی مطرح و مدعی در سوپرلیگ غرب آسیا دارد، کاش این برنامه‌ریزی به شکل و نحو دیگری انجام میشد. چرا که تیم‌های گرگان و ذوب‌آهن با قرار گرفتن در رده اول و دوم لیگ بایستی در گروه آ علاوه بر رقابت با یکدیگر، با تیمهای سوم و چهارم نیز رقابت کنند که همین امر می‌تواند باعث فرسودگی بازیکنان و بالا رفتن احتمال مصدومیت آنها شود و سبب شود تا آنها نتوانند در دو هفته پایانی دور گروهی سوپرلیگ غرب آسیا، به آنچه که لیاقتش را دارند برسند.


قطعا و یقینا رقابت در گروه آ در مرحله دوم مقدماتی، بسیار سنگین‌تر از گروه ب خواهد بود و تیم‌ها برای بهبود رتبه‌ی خود و قرار گرفتن در قرعه‌ی آسان‌تر در پلی‌آف، با تمام قوا به مصاف هم خواهند رفت و همین امر موجب بالا رفتن امکان مصدومیت، خستگی بیشتر و فرسودگی بازیکنان خواهد شد. در حالیکه در گروه ب شاهد این فشار نخواهیم بود. نهایتا در دور پلی‌آف، تیم‌های گروه آ با خستگی و فرسودگی بیشتر در مقابل تیم‌های گروه ب قرار خواهند گرفت که همین مسئله می‌تواند باعث شود هدف اصلی سازمان لیگ از افزایش مسابقات که بالا رفتن سطح بسکتبال است، بطور کامل تحقق پیدا نکند.
دو پیشنهاد زیر می‌توانست برای جلوگیری از این شائبه و همچنین ایجاد فضایی مناسب برای تیم‌های ذوب‌آهن اصفهان و شهرداری گرگان جهت ادامه‌ی پر قدرت مسابقات سوپرلیگ غرب آسیا،  مثمر ثمر باشد.

– پیشنهاد اول:
جهت گروه بندی مرحله دوم مقدماتی بصورت گروه‌بندی، از هشت تیم نخست جدول، تیم‌های اول، سوم، پنجم و هفتم در یک گروه، و تیم‌های دوم، چهارم، ششم و هشتم در یک گروه دیگر به رقابت بپردازند. اینگونه جدول مرحله اول مقدماتی در دو گروه پخش و هر گروه هم از تیم‌های بالانشین تشکیل می‌شد هم از تیم‌های میانه جدولی و هیچ تیمی متحمل فشار مسابقاتی بیش از حد نمی‌شد.
در این شیوه هم تیمهای میانه جدولی فرصت جبران داشتند و هم تیم‌های بالای جدول مجبور نبودند فشار بیشتری برای رقابت با یکدیگر تحمل کنند. ضمن اینکه ذوب آهن اصفهان و شهرداری گرگان نیز مجبور نبودند برای حفظ موقعیت جدول، در تمام مسابقات با نهایت توان حاضر شوند و اتفاقا همین مسئله باعث ایجاد جذابیت در مسابقاتی می‌شد که این تیم‌ها با تیم‌های رده پایین‌تر داشتند. چرا که این دو تیم در رقابت با تیمهای پنجم تا هشتم بدنبال حفظ توان خود برای غرب آسیا و ادامه لیگ بودند و بقیه تیم‌ها فرصت خودنمایی در مقابلشان پیدا می‌کردند.

– پیشنهاد دوم:
سازمان لیگ می‌توانست با همین هدف، یعنی برگزاری بیشتر مسابقه در طول فصل، وارد مسابقات پلی‌آف شود و مانند NBA عمل نماید. یعنی دور پلی‌آف را با پنج برد از هفت مسابقه شروع میکرد و در بازی‌های اول تیم‌های پایین‌تر میزبانی را بعهده بگیرند و سپس با یک استراحت یک هفته‌ای، بازی‌های بعدی به میزبانی تیم بالانشین برگزار شود.
اولا تیم‌های میانه جدولی در مسابقات اول فرصت نمایش در حضور تماشاگران خودی را دارند و اگر نتیجه‌ی دلخواهی کسب نکردند، با یک هفته‌ای که در اختیار دارند می‌توانند با تحلیل حریف، در بازی‌های برگشت رقابت جذاب‌تری از خود به نمایش بگذارند.
با انجام ادامه لیگ به این صورت نیز چندین دستاورد و نکته مهم مدیریتی تحقق پیدا میکرد. اول آنکه تیم‌های بالانشین احساس بیهودگی از نتایج دور اول لیگ نمی‌کردند. در وهله‌ی دوم اینکه تیم‌های میانه جدول نیز با تقویت خود فرصت جبران داشتند. و نهایتا در هزینه‌های باشگاه‌ها صرفه‌جویی می‌شد و همین امر آنها را برای ادامه تیم‌داری در بسکتبال ترغیب می‌نمود. ضمنا این روند با هدف سازمان لیگ و فدراسیون بسکتبال که افزایش تعداد مسابقات و نهایتا بالا بردن سطح کیفی بسکتبال است، همخوانی لازم را دارد.

پس از بیان نظرات فوق و نقاط قوت و ضعف تصمیمات، بایستی خاطرنشان کرد که قطعا فدراسیون و سازمان لیگ پیش از شروع مسابقات و قبل از اینکه بداند مسابقات سوپرلیگ غرب آسیا به این شکل برگزار خواهد شد، به این شیوه دست پیدا کرده است و یقینا در جلسه هماهنگی با نماینده‌ی باشگاه‌ها نیز در میان گذاشته و تایید آنها گرفته شده است و اگر باشگاه‌ها با این رویه موفق نبودند بایستی در همان جلسه عنوان می‌کردند تا تصمیم دیگری اخذ گردد.
پس در اینجا، با وجود تمام انتقاداتی که از این روش می‌شود، تا حدودی فشار از سازمان لیگ و فدراسیون کاسته می‌شود اما انتظار می‌رفت پس از شکل گیری مسابقات غرب آسیا با فرمت جدید و حضور مقتدرانه دو تیم خوب کشورمان، با برگزاری جلسه با باشگاه‌ها طرحی نو در انداخته شود که این امر محقق نشد.
املای ننوشته غلط ندارد، پس امیدست عزیزان حاضر سازمان لیگ و دوستان زحمتکش حاضر در فدراسیون، برای سالیان آینده و قبل از برنامه‌ریزی، تمام جوانب را در نظر بگیرند تا به امید خداوند هرساله شاهد پیشرفت هرچه بیشتر بسکتبال کشور عزیزمان ایران باشیم.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا