معمار بسکتبال نوین ایران، در جمع همقطاران اصفهانی

سجاد فرخی؛ ساعت ده صبح روز سه شنبه اول آذرماه یکهزار و چهارصد و یک خورشیدی, هتل پیروزی اصفهان به یُمن ورود استاد مجید توفیق میزبان بزرگان بسکتبال اصفهان و ایران بود.

استاد توفیق قبل از همه، چشم انتظار یاران و دوستان قدیمی، در راس میز نشسته بودند. آقای دکتر لوافان بهمراه فرزند خلف و یار همیشگی خود، با آن خضوع و خونگرمی همیشگی به میهمانان خوش آمد میگفتند و رسم میهمان‌نوازی از همقطاران را بجا می‌آوردند. یکی یکی آمدند: خانم آیلین ملیکیان، آقایان مهدی منتظر، جلال امجد، منوچهر شهامت‌نژاد، پرفسور نمازی‌زاده، محمد مقیم و… فقط می‌شد به احترامشان ایستاد و نگاه کرد و گوش داد.
زمانیکه گارد و فوروارد و سنترهای قدیمی جمع شدند، با خوش آمدگویی رسمی و گرم آقای لوافان مراسم شروع شد. آقایان شهامت‌نژاد و پرفسور نمازی‌زاده نیز بعد از ایشان چند کلامی با یاران قدیمی صحبت کردند و به میهمان ویژه‌ی جمع خوش‌آمد گفتند. پس از آن استاد مجید توفیق چند دقیقه‌ای از حس و حال جمع حاضر صحبت نمودند و به تعریف خاص و ویژه از برخی از آنان مثل آقای منتظر، آقای امجد و آقای نمازی‌زاده پرداختند. همچنین ایشان از بازی برای شاهین اصفهان در مقابل تیم ملی عراق و همبازیان اصفهانی خود گفتند. کم‌کم بیان خاطرات شروع شد. خاطراتی که هر کدام به سالیان بسیار دور باز میگشتند، برخی از خاطراتِ شیرین بازی و تیم ملی می‌گفتند و بعضی از دوران مسابقات قهرمانی کشور. از مهارت و قدرت باورنکردنی آقای توفیق گفتند، از شوت‌های راه دور آقای مقیم، از انعطاف و بدن باورنکردنی آقای منتظر، از حمایت‌هایی که از هم می‌کردند، از یاران سفر کرده و از دغدغه‌مندی‌هایشان برای بسکتبال.
یک نفر از جمع حاضر، زمانیکه میکروفون در مقابلش قرار گرفت برای صحبت کردن، با نگاه و لبخندش با همه حرف زد. کسی که در زمان بازی با شوت‌هایش در ایران معروف بود و بعد از آن با سوت‌هایش. محمد مقیم حرف نزد اما لبخند زد، تعریف نکرد ولی نگاه کرد، اما هم‌بازی‌های قدیمی تشویقش کردند.
مهندس احمد رضایی که اصلی‌ترین نامزد و کاندید کسب ریاست هیئت بسکتبال استان اصفهان هستند نیز بعنوان نماینده‌ی نسل سوم در جمع پیشکسوتان حضور داشتند و با یادآوری نام درگذشتگان، برای تمام بزرگان جمع حاضر آرزوی طول عمر کردند. ایشان امید داشتند به جوانه‌هایی که بر درخت تنومند اما بدحال بسکتبال خواهد نشست.
در پایان با اهدای یادبود از طرف آقای دکتر لوافان و لوح تقدیر برنزیِ انجمن پیشکسوتان و خیرین بسکتبال به استاد مجید توفیق از ایشان تجلیل شد.
پی‌نوشت: کسانی که مرا میشناسند میدانند قلم برای من مانند شمشیر است و نوشتن همانند مبارزه برای آزادی و بهبود، اما امروز و در وصف بزرگان حاضر، تنها و ساکت ساعت‌ها گوشه‌ای نشستم به آنها نگریستم و دیدم و شنیدم و یاد گرفتم. واقعا نمیتوان نامی بر آنها نهاد و با یک اسم یا صفت آنها را توصیف نمود. بایستی اعتراف کرد که کلمات عاجز هستند از بیان این‌همه بزرگی، تواضع، تجربه، عشق و… . یک مراسم و دورهمی دوساعته که زمان را نگه داشت، از سرعت روزمرگیِ زندگی کاست و انسان را مجبور به دیدن و شنیدن میکرد.