سجاد فرخی: زمان را مغتنم میشماریم و بمناسبت روز جهانی خبرنگاران ورزشی و ورزشینویسان یکبار دیگر برای شما مینویسیم. یک خبرنگار ورزشی که در سرما و گرما، در مسافتهای طولانی و جادههای ناایمن، با شرایط مختلف و سخت سعی در پوشش رویدادهای ورزشی دارد در این روز بدنبال کارت هدیه و جشن و سخنرانی و بیانیهی شما نیست. تنها خواستهی یک خبرنگار ورزشی احترام است. اگر حرف از خبرنگار میزنیم بایستی راه ورزشینویسان واقعی را با دلالان و خبرنگارنماها جدا کنیم، ما از دلسوزان و متخصصین حوزه ورزش صحبت میکنیم، نه از کسانی که برای خوشایند عدهای یا جابجا کردن بازیکن یا پست مقام قلمرقصانی میکنند.
کارت هدیه، جشن، کادو، سکه و… هرگز جزء دغدغههای خبرنگاران ورزشی نبوده و نیست، تنها چیزی که اکثریت از آن ناراحت هستند بیاحترامی و بیعدالتی است؛ یا در سالن مسابقات راهشان نمیدهید، یا آیدی کارت صادر نمیکنید، یا برای نشستها و کنفرانسها فقط از خودیها دعوت میکنید، یا با بیاحترامی با آنها برخورد میکنید، یا جایگاه خبرنگاران را در اختیار دوستان و نزدیکان خود قرار میدهید و یا …
در هیچ کجای دنیا خبرنگاران و رسانهها به خودی و ناخودی، همسو و غیرهمسو تقسیم نمیشوند. در مدیریت نوین، رسانه یک قدرت است که مدیران را از اعمال نظرات سلیقهای و دور شدن از اهداف سازمانی منع میکند و از سوی دیگر ارتباط با رسانهها یک هنر مدیریتی که در دستهبندی شایستگی مدیران در سطوح بالا قرار میگیرد. حال اگر مدیران ما از نقد دلسوزانه یا یادداشت یک خبرنگار ناراحت میشوند بایستی در درون خود بدنبال کشف ایراد باشند.
خبرنگار ورزشی آدمِ شما نیست که هر چیزی میخواهید به قلم بیاورد و از هرچیزی ناراحت میشوید سراغش نرود. خبرنگار آنچه بصلاح جامعه میبیند بایستی بگوید و این توانایی باشگاهها و فدراسیونها و مدیران است که ارتباط خود را با جامعه از طریق رسانه بهبود ببخشند.
در پایان مجددا خاطرنشان میکنیم ۲ جولای روز جهانی ورزشینویسان است. روزی که به نام خبرنگاران ورزشی نامگذاری شده ولی باز هم در این روز برای شما نوشتیم تا اگر با رسالت ما آشنا نیستید، آنرا بشناسید.
این مطلب تیتر ندارد، زیرا خبرنگار ورزشی همیشه برای دیگران تیتر میزند و عادت ندارد خودش تیتر شود.