طلوع نسل جدید در بازی قابل پیش‌بینی

امروز در حالی تیم ملی بسکتبال کشورمان در مقابل استرالیا به میدان رفت که تقریبا نتیجه بازی از قبل قابل پیش‌بینی بود.
همانگونه که انتظار می‌رفت استرالیا کوارتر اول را پرفشار آغاز نمود و بازی روان و سرعتی خود را به بازیکنان اکثرا جوان و کم‌تجربه‌ی ایران تحمیل کرد.
بازیکنان کشور کانگوروها در کوارتر دوم و سوم در سودای یک بازی آسان بودند که بچه یوزهای ایران نشان دادند اگر آنها را دست‌کم بگیرند، برای هر حریف نام و نشان داری خطرناک هستند. در بیست دقیقه میانی بازی بازیکنان جوان ایران از آرامش استرالیا نهایت استفاده را کردند و با کسب امتیاز از راه دور و نزدیک خود را به حریف پر آوازه رساندند و حتی در کوارتر سوم موفق شدند از این تیم پیشی بگیرند. اما تایم‌اوت مربی استرالیا و بازگشت به دفاع پرفشار تمام زمین ورق بازی را برگرداند. زمان استراحت سعید ارمغانی و حتی استفاده از دو گارد راس، سجاد مشایخی و سینا واحدی، در این بازه نیز نتوانست فشار تیم میزبان را کم کند.
در کوارتر چهارم این تیم استرالیا بود که با دفاع تمام زمین اجازه نزدیک شدن به حلقه‌ی خود را نداد و در صورتی که بازیکنان ایران موفق به شکستن پرس آنها میشدند، بخوبی راههای ارتباطی به زیر حلقه رو پوشش دادند و اجازه‌ی پرتاب‌های راه دور بازی به شوتیست‌های ایران ندادند.
در حالیکه با توجه به جوانی بازیکنان ایران، در ده دقیقه پایانی بازی انتظار دفاع پرفشار تمام زمین از تیم ملی کشورمان میرفت، آشفتگی بیش از حد و تزلزل دفاع نشسته‌ی ما، همچنین عدم چرخش و کمک‌ در دفاع باعث شد استرالیا با پاس، دریبل، شوت، نفوذ و انواع مختلف اقدام به کسب امتیاز کند. در این بین تایم‌اوت‌های سرمربی تیم نیز که بیشتر تاکید بر نقشه‌های حمله داشت! راهی به جایی نبرد و بازیکنان درون زمین کمتر نقشه‌های خواسته شده را به اجرا گذاشتند.
اما از نکات مثبت این بازی میتوان به حضور پررنگ بازیکنان جوان در ترکیب تیم ایران اشاره کرد. بازیکنانی که پیشتر زمان بازی کمتری به کار گرفته میشدند در این بازی بیشتر به کار گرفته شدند و نشان دادند در صورتی که فدراسیون برنامه مدون و مشخصی برای آنها داشته باشد، حرفها برای گفتن دارند. در بین این بازیکنان، قدرت دفاع و حمله‌ی سالار منجی و اعتماد به نفس و جنگندگی سینا واحدی بیش از بقیه به چشم آمد. البته سینا واحدی بایستی بیشتر روی شوت خود، مخصوصا شوت‌های راه دور خود وقت بگذارد. سالار نیز اگر فراتر از نقش یک پست پنج کلاسیک، که مختص بازی زیرحلقه است، تمرینات خود را ادامه دهد و به همین شکل به روند رو به رشد و جنگندگی خود پایبند باشد، قطعا در آینده حرفهای بیشتری برای گفتن خواهد داشت و می‌تواند باعث شود حامد حدادی با خیال راحت کفش‌های خود را به دیوار بیاویزد.
تیم ملی استرالیا در این بازی با دفاع پرس تمام زمین و ایجاد تله‌های دفاعی متعدد، با دوندگی و انجام یک بازی پرفشار و با سرعت بالا، درس خوبی به ما داد. ما در شکستن دفاع‌های شناور تمام زمین مشکل داریم. باید برای این موضوع زمان بیشتری صرف و چیدمان‌های مختلف برای عبور از این دفاع‌ها تمرین شود. همچین بایستی خود ما زمان بیشتری برای دفاع تمام زمین بگذاریم تا در شرایطی که تیم نیاز به پرس از بالا دارد یا تیم مقابل در زیر حلقه برتری بازی نسبت به تیم کشورمان دارد بتوانیم از آن بعنوان حربه ای برای بدست گرفتن بازی استفاده کنیم. البته این ضعف در تیمهای ملی پایه نیز قابل مشاهده است و امیدواریم کمیته فنی فدراسیون در صورتی که این نقد را وارد میداند، برای آن چاره‌ای بیاندیشد.
در پایان بایستی گفت: باختیم، ولی ثابت شد استعدادها و نسل جوان بسکتبال کشورمان در صورتی که به آنها بها داده شود و برای آنها برنامه‌ریزی مدونی صورت پذیرد می‌توانند شایستگی خود را ثابت و مجددا ایران را به روزهای خوب خود در آسیا برگردانند.