شرح یک کابوس: پارادایم شیفت بازی مافیا از فوتبال به بسکتبال

شروین شلایی :

شرح یک کابوس: پارادایم شیفت بازی مافیا از فوتبال به بسکتبال
۱- به‌عنوان یک روزنامه‌نگار ورزشی همواره در طی سالیان حضورم در عرصه رسانه بر این باور بوده و هستم که بسکتبال  رشته ای است  دانشگاهی به‌اصطلاح «کالجی» و اشخاصی که از صدر تا ذیل این رشته هستند اعم از مربیان و کادر های فنی و بازیکنان به‌لحاظ شخصیت و منش و سطح تحصیلات یک‌سر و گردن اگر بالاتر از رشته‌های دیگر نباشند چیزی از آن‌ها کم ندارنددر همین سال‌ها دلیل مدعایم این بود که هرگز حواشی  همچون فحاشی و درگیری هواداران، پرداخت‌های نجومی به بازیکنان، شایعات مربوط به حضور پدرخوانده‌ها و تبانی و دلال بازی و شرط‌بندی که مثلاً در رشته فوتبال  وجود دارد هیچکدام  در بسکتبال وجود ندارد زیرا دیدارهای بسکتبال معمولاً با حضور تماشاگران بانو که عموماً خانواده‌های بازیکنان دو تیم هستند برگزار می شود  و به همین دلیل همواره فضای تشویق و تماشاگران در سالن‌های بسکتبال فضایی توأم با ادب و  ملاحظات اخلاقی بود
۲-شوربختانه تابوهای این ورزش زیبا درسال‌های اخیر یکی پس‌از دیگری درحال شکسته شدند، فحاشی و هیاهوهای توهین‌آمیز هواداران نسبت‌به تیم میهمان در برخی از شهرهای کشور به‌صورت سنتی جاافتاده به‌طوری‌که حتی گوی سبقت را از سایر رشته‌ها ربوده و عن‌قریب از آن‌ها نیز جلو خواهد زد!
۳- نکته تلخ‌تر اما شوائب مربوط به حضور برخی پدرخوانده‌ها و باندبازی‌ها و اعمال نفوذها است که متأسفانه به‌صورت خزنده در حال ریشه دواندن در ساختار این رشته بی‌نهایت زیبا و با پرستیژ است به این معنا که همان داستانی که در نشریات و رسانه‌های جدی و زرد سایر رشته‌ها بویژه فوتبال در ارتباط با برخی روابط و  برخی اشخاص سال‌ها شنیده و دیده می‌شود در بسکتبال نیز به گوش می‌رسد و داد بسیاری از دلسوزان این رشته را درآورده است.
۴-  با توجه به جدی شدن رقابت‌های لیگ برتر باشگاه‌های کشور بسامد تولد نوعی پدرخوانده بازی و به‌اصطلاح عوام  «نان قرض دادن‌» ها در معادلات بین باشگاه هاو فدراسیون بسکتبال به‌شدت بر سپهر بلندقامتان سایه افکنده است! امید که شاهین بخت  این متمایزترین رشته ورزشی کشور همچنان به طبع دلسوزان شریف بسکتبال در بلندترین ارتفاعات اخلاق و شرافت بال بگشاید و چرب و شیرین روزگار  این پرنده تیز پرواز را به بزم کرکسان و مردار خواران دعوت نکند…
شخصاً بر این باورم که همچنان اکثریت رو به‌اتفاق جامعه شریف بسکتبال کشور عاری از هرگونه آلودگی مرسوم زمانه ماست و شیوه بسیاری از مربیان و بازیکنان ادامه راه بزرگانی همچون استاد منوچهر شهامت نژاد و عالیجناب توفیق و بازیکنانی مانند صمد نیک‌خواه بهرامی و… است.